Historia Kleszczel

Historyczna nazwa Kleszczele pojawiła się w dokumentach już w XV wieku, a prawa miejskie miejscowość uzyskała w 1523 roku z przywileju króla Zygmunta I Starego. W rozwój miasta dużo wysiłku włożyły królowa Bona, żona Zygmunta I Starego oraz królowa Anna Jagiellonka, żona Stefana Batorego. W 1533 roku królowa Bona wykupiła Kleszczele z rąk kanclerza Olbrachta Gasztołda, otrzymując je w dożywotnie władanie. Miastu podlegało pięć sąsiednich wsi, zwanych przedmieściami: Dobrowoda, Nurzec, Kosna, Babicze (Kuzawa) i Trubianka. Królowa Anna Jagiellonka w 1581 roku udzieliła miastu pozwolenia na zbudowanie ratusza z postrzygalnią, szynkiem i wagą. W tym samym czasie miasto otrzymało drugi przywilej- prawo używania pieczęci z herbem, który do dnia dzisiejszego jest wizytówką Kleszczel. W tym okresie miasto liczyło około 2.300 mieszkańców, trudniących się głównie rolnictwem, rzemiosłem i handlem. Kleszczele słynęły z plantacji chmielu, uprawy fasoli oraz wyrobów garncarskich. W dokumentach znajdują się wzmianki o istnieniu huty szkła okiennego w 1758 roku. Niestety rozwój miasta przerwały wojny szwedzkie oraz pożar w 1777 roku.

Do III rozbioru Polski miasto należało do ziemi bielskiej w woj. podlaskim, a za czasów pruskich do powiatu bielskiego w departamencie białostockim. Po III rozbiorze tereny te znalazły się w granicach Prus. Po podpisaniu traktatu pokojowego w Tylży w 1807 roku aż do wybuchu I wojny światowej należały do Cesarstwa Rosyjskiego. Po odzyskaniu niepodległości Kleszczele znów znalazły się w granicach państwa polskiego. W czasie II wojny światowej miasto uległo zniszczeniu, a znaczna część ludności zginęła. Miejscowość została wyzwolona 30 lipca 1944 roku. Po wojnie Kleszczele nie odzyskały już dawnej świetności i utraciły w 1950 roku prawa miejskie. Odzyskały je ponownie w 1993 roku.